εξέφτισες το πιο γλυκό μου όνειρο
που νύχτες με λαχτάρα είχα υφάνει
ξερίζωσες της δόλιας της ψυχής μου
το φτερούγισμα..καθώς στού ρολογιού
τους δείχτες είπες....φτάνει
νεκρώσανε τα πάντα όλα γύρω μου
και βούλιαξε κάθε ιδανικό μου
ξανέμισε η μορφή σου θειο μύρο μου
και αργοσβήνω ολημερίς
στο ζοφερό τον κόσμο τον δικό μου
πίκρες και δάκρυα στερέψανε
στ ανεμοστρόβιλου το πέρασμα ,στη μπόρα
άδεια βουβά τα μάτια μου ξεμείνανε
στης ζήσης το συνέχισμα που προχωράω τώρα
marakos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου