τα άστρα λέν οι ειδικοί..

Η μοίρα γενναιόδωρα

ενώ μ είχε προικίσει

το ταίρι μου το άρπαξε

κι αυτό μ είχε τσακίσει

Ξανοίχτηκα σ ωκεανούς

και σε βαθιά πελάγη

μια νέα αγάπη για να βρώ

να ξαναζήσω πάλι

μα τίποτα δεν φάνηκε

τα ξάρτια μου λυγίσαν,

τα όνειρα σκοτείνιασαν

και οι καημοί τα σβήσαν

μα ξάφνου μες το χαλασμό

είδα να πέφτει αστέρι

απ τις κορφές του ουρανού

τι ριζικό θα φέρει?

Είπα ευχή για ν ακουστεί

στ ορίζοντα τα βάθη

μήπως η μοίρα η καλή

ήτανε και εχάθη?

Και τότε την αντίκρισα

σαν οπτασία μπρος μου

το χέρι της μου άπλωσε

κι έπιασε το δικό μου

θές να σου πω τη μοίρα σου

να δω τι θα σου λάχει,

ή συντροφιά να γίνω εγώ

σε άνθρωπο που πάσχει?

Για τ άστρα μίλα μου κυρά

κάτσε σιμά και πές μου

τον τοξοβόλο της καρδιάς

να με λυτρώσει βρές μου

Τ άστρα καλέ μου ναυτικέ

όλων την μοίρα λένε

τους λίγους κάνουν να γελούν

και τους πολλούς να κλαίνε

όμως εσύ τορνεύτηκες

το γέλιο να χαρίζεις

και τα ναυάγια της ζωής

μόνος να ξενερίζεις

καστανομάτα κοπελιά

με της φωτιάς την κόμη

θα ψάχνω την Ιθάκη μου

μες τα πελάγη ακόμη?

Μα βρήκες την Ιθάκη σου

και στη στεριά σιμώνεις

μάζεψε τώρα τα άλμπουρα

κι άδικα μην ιδρώνεις

μες της καρδιάς τα τρίσβαθα

κρύβεται το νησί σου

εγώ το μώλο σούδειξα

να δέσεις το σχοινί σου

μ ένα χαμόγελο γλυκό

η οπτασία εχάθη

τώρα πατάω πιά στεριά

που κύματα δεν θάχει

marakos

πάμε να σεργιανίσουμε

Πάμε να σεργιανίσουμε

μες του γιαλού την αύρα

να διώξουμε τα σύννεφα

απ την ψυχή τα μαύρα

να δούμε αισιόδοξα

της ζήσης το καμίνι

να σμίξουμε το όνειρο

μες της ζωής τη δίνη

πάμε να σεργιανίσουμε

η νιότη πριν περάσει

κι ο χρόνος στη σκληράδα του

βιαστεί και μας γεράσει

marakos

Στην ακτή της Aγιας Αννας

Στην ακτή της Aγιας Αννας μια γυμνίστρια που λετε,

με μια σοβαροφανή κυρία φέις του φέις ανταμιέται.

Της φωνάζει εκείνη λαύρα το μαγιό της να φορέσει,

γιατι ο άντρας της πιο πέρα ίσως την αποπλανέψει

βάλε μέσα τα μεμέδια έχω και μικρά παιδιά,

δες τα μάτια τους κυρά μου σε θωρούνε χαμηλά

τα παιδιά πρέπει να μάθουν λέει η γυμνή κυρία,

πως ο γυμνισμός δεν κάνει τη ζημιά στην ιστορία

θα φωνάξω την πολίτσια να σε πιάσει Λουκρητία

κράζει με φωνή κοράκου η σεμνότυφη κυρία

μα εκείνη όλο πόζα της γυρνάει τον ποπό,

και αφήνει σαν τρομπέτα ένα ήχο βροντερό

ευθύς όλ η παράλια από μπάτσους πλημμυρίζει

γιατι αέρια βρωμούχα όλη η πλαζ κακομυρίζει

εξω όλοι θε να βγείτε ο αρχήμπατσος φωνάζει

η Αλ κάιντα μας ήρθε και αέρια μας βάζει

βγαίνουνε λοιπόν αντάμα η γυμνίστρια κι η άλλη

και αρχίζουν να παλεύουν σαν τους Σούμο στ ακρογιάλι

οι αντίμαχες κυρίες ευτραφέστατες κι οι δύο,

κάνανε την παραλία Σεληνιακό τοπίο

πότε η μία από πάνω πότε η άλλη από κάτω,

ελακούβιασαν την άμμο και την καναν ανω κάτω

πάνω όμως μες της πάλης την τρελή αναμπουμπούλα

βγήκε το μαγιό της άλλης,και έμεινε γυμνή σε ούλα

σταματήσανε αμέσως τον καυγά και τις νυχιές,

και βαλθήκαν να ισιώνουν τις λακούβες τις βαθιές

ξετσιτσίδωτες κι οι δυό τους ξάπλωσαν στην παραλία,

ενώ ο σύζυγος πιο πέρα τάριχνε σε μια κυρία

που σεμνότυφη φαινόταν και φορούσε και μαγιό,

μα δεν άφηνε ευκαιρία και δεν έχανε καιρό

έτσι ο σύζυγος με άλλη φύγαν απ την παραλία,

και κουτσούβελα και μάνα μείναν με την απορία

marakos

Σαν παπαρούνα

Μια παπαρούνα έσκυψα

κι έκοψα από χάμω

και μούπε με παράπονο

να μη το ξανακάνω

γιατί έτσι ξερίζωσα

το κόκκινο της χρώμα

πόυχε και την εστόλιζε

πάνω στης γης το χώμα

σαν παπαρούνα κι η καρδιά

στο στήθος ριζωμένη,

σαν την τραβήξεις βιαστικά

θα στάζει ματωμένη

marakos

Σαν αντικρίζω το σχολειό

Σαν αντικρίζω το σχολειό

λαμπρό στολίδι στο χωριό

τα χρόνια τα ανέμελα

περνούν από μπροστά μου

Και η φωνή απ την ψυχή

μες την αυλή με προσκαλεί

να ξαναζήσω σαν παιδί

τα χρόνια τα παλιά μου

θέλω να τρέξω, να χαρώ

και κάθε έγνοια που ζω

στο σκάμμα του να θάψω,

να παίξω στη μεγάλη αυλή

και θύμησες που μείναν κεί

να μη τις προσπεράσω

Θε να φωνάξω δυνατά

μ ακροατές μου τα πουλιά

πως πάλι ξαναγύρισα

την πόρτα του ν ανοίξω

και μ όλους τους συμμαθητές

πάνω στον πίνακα του χθες

να γράψω ανεξίτηλα

«δεν θα σε λησμονήσω»

Marakos

ο καθρέφτης

-Γειά σου φίλε..

-μπά,μπά..στις ομορφιές σου είσαι σήμερα

-καιρός να ομορφύνω και γώ καθρεφτάκο μου..

-να ομορφύνουμε θέλεις να πείς ραμολιμέντο..

-έστω κι έτσι,το ίδιο δεν είναι?

-τίποτα δεν είναι ίδιο στη ζωή φιλάρα..

-μα τι μου λές,αφού εσύ είσαι..εγώ..

-έτσι νομίζεις δηλαδή?

-φυσικά

-λάααθος,εγώ ειμαι ένας απλός καθρέφτης…

-και τι σημασία έχει,αφου σ εσένα βλέπω εμένα..

-σ αυτό έχεις δίκηο,αλλά εγώ δεν μπορώ να δω τρισδιάστατα..

-δηλαδή?

-να μωρέ,αυτός που είσαι εσύ κι αυτό που είμαι εγώ ,βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά..

-μα τί ¨¨διαφορετικά¨¨ μου τσαμπουνίζεις?

-είναι πολύ απλό,γύρισε το κεφάλι σου δεξιά,τί βλέπεις?

-δεν βλέπω σ εσενα εμένα,αλλά το παράθυρο..

-εγώ όμως σε βλέπω εσένα που βλέπεις το παράθυρο,αλλά δεν βλέπω το παράθυρο..

-και τι βλέπεις τότε δικέ μου?

-βλέπω την άκρη της κορνίζας μου στα δεξιά..

-και πως γίνεται αυτό?

-μα περιορίζομαι σε δύο διαστάσεις κουτέ,ενώ εσύ σε τρείς !

-τότε είμαι τυχερός εγώ και όχι εσύ στην προκειμένη περίπτωση

-για γύρισε και κοίταξε με στα μάτια..

-σε κοιτάζω εαυτέ μου και λοιπόν?

-εσύ μεν ζεις τρισδιάστατα αλλά εγώ δεν πεθαίνω ποτέ

-μα αφού εσύ είσαι εγώ..

-πρίτς,πάλι τα ίδια θα λέμε?Εγώ είμαι ένας απλός καθρέφτης και τίποτα περισσότερο

-όμως με βλέπω μέσα σ εσένα και μάλιστα σου χαμογελώ αυτή την στιγμή

-και γώ σου χαμογελώ,αλλά ως πότε?

-υπάρχει χρονοδιάγραμμα δηλαδή?

-φυσικά,όχι για μένα αλλά για σένα

-δηλαδή εννοείς ότι κάποτε δεν θα μπορώ να βλέπω εμένα μέσα απο σένα?

-ακριβώς,γιατί θα είσαι πλέον.. νεκρός

-ενώ εσύ θα ζείς δηλαδή?

-ακριβώς φιλάρα, εγώ θα εξακολουθώ να ζώ έστω και χωρίς εσένα μέσα απο μένα

-αν όμως σε κάνω χίλια κομμάτια..?

-θα ζώ μέσα απ τα κομμάτια μου

-και πως γίνεται αυτό?

-γιατί σε κάθε κομμάτι μου θα καθρεφτίζεται κάτι ..

-ενώ εγώ αν γίνω χίλια κομμάτια..

-άει στα κομμάτια μ έκανες και γέλασα..

-τώρα όμως θα με δείς διαφορετικό !

-ααααα δεν θέλω τέτοια, γιατί κατσούφιασες ?

-με προβλημάτισες

-επάνω σε τι φιλαράκο?

-που δεν θα βλέπω εμένα μέσα από σένα,όταν θάρθει η ώρα μου..

-μα και πρίν απ την ώρα σου,δεν θα βλέπεις εσένα μέσα από μένα..

-μα αφού θα είμαι ζωντανός,γιατί ναμη βλέπω εμένα μέσα από σένα?

-γιατί απλά δεν θα αντέχεις να βλέπεις εσένα μέσα από μένα..

marakos