σαν ήμουν τζόβενος

σαν ήμουν τζόβενος παιδιά

και με ορμές γιομάτος,

τα θηλυκά κυνήγαγα

μέχρι να μούβγει ο πάτος

εύκολα δεν την έριχνες

γυναίκα στο κρεβάτι,

συνήθως την εβγάζαμε

κάνοντας μόνο μάτι

δεν ήταν μόδα τα σκιστά

μήτε κοντούλια μίνι,

ούτε σορτσάκια κολητά

και τάγκα και μπικίνι

στο παραθύρι πούβγαιναν

καμαρωτές κυράδες,

ακούγαν ερωτόλογα

μέσα απο τίς καντάδες

"μα τι πανώρια είσαι εσύ"

λέγαμε στα κορίτσια,

κι εκείνα καμαρώνανε

με γέλια και καπρίτσια

άχ μαγεμένη εποχή

για κυνηγούς φτιαγμένη,

να περιμένεις να φανεί

με την καρδιά σπασμένη

απλά να δείς τα μάτια της

να την γλυκοθαυμάσεις,

και στο κατόπιν βιαστικά

στην Τρούμπα να ξεσπάσεις

τώρα τα πάντα άλλαξαν

με κινητό μαζί τους

στέλνουνε αναπάντητη

για να φανεί η καλή τους

θα πιούνε πρώτα ενα ποτό

κι αφού ξεβαρεθούνε,

θα μπούνε στ αυτοκίνητο

να ξεχαρμανιαστούνε

ούτε φλερτάκι υπάρχει πιά

ούτε και καρδιοχτύπι,

μόνο τριβές και βογκητά

και αίσθημα να λείπει

είμ ευτυχής που έζησα

την εποχή εκείνη,

δεν θάθελα το θηλυκό

για μέ χαλί να γίνει

έγώνας είν ο έρωτας

δεν είναι στιγμιαίος,

αν δεν κερδίσεις την ψυχή

τότε δεν είσ ωραίος

άντε βρε κοριτσόπουλα

κάνετε λίγο κράτει,

κι όχι στο "καλημέρα σας"

ντουγρού για το κρεβάτι

marakos