το θαύμα

Διαβήκαν με τις καμήλες κάμποσα χιλιόμετρα με ενδιάμεσους σταθμούς παροχής νερού και σκιάς για να φθάσουνε μέχρις εδώ.Μετά το τελευταίο χιλιόμετρο ,συνέχισαν πεζή πάνω στην καυτή άμμο μαζί με χιλιάδες άλλους προσκυνητές για ν αντικρύσουνε το μέγα θαύμα απο κοντά.Πιο πολλοί και απο την Καάμπα στη Μέκκα,με ομπρέλες στα χέρια και με παγουρια νερού προχωρούσανε σε τάξη,χωρίς την παραμικρή οχλοβοή.

Στη συνέχεια,πέρασαν το πρώτο έλεγχο,όπου τους απογύμνωσαν εντελώς απο κάθε ρούχο και τους φόρεσαν υποχρεωτικά κελεμπίες για να τους επιτρέψουν να συνεχίσουνε κρατώντας μόνο το αντίτημο του εισιτηρίουυ τους.Μπροστά τους ένα περιφραγμένος χώρος με ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα και πιό μεσα ,οπλισμένοι σαν αστακοί φύλακες που κρατούσαν με το ζόρι αφιονισμένα σκυλιά.

Τους επιτρέψανε να περάσουνε μετά και απο ένα δεύτερο έλεγχο.Κατόπιν βάδισαν πρός μία άλλη πύλη που τους περίμεναν οι ξεναγοί-φρουροί τους.Αφού κατέβαλαν το πανάκριβο εισιτήριο εισόδου,τους απογύμνωσαν εντελώς και τους οδήγησαν σαν του πρωτόπλαστους στον χώρο του προσκυνήματος.

Κυρίες και κύριοι,όποιος αγγίξει τό έκθεμα,θα πυροβολείται χωρίς προειδοποίηση,ακούστηκε απο τα μεγάφωνα στο χώρο.Προχωρείτε λοιπόν και με τα χέρια ψηλά.

Επιτέλους μπροστά τους το "θαύμα" και στο βάθος κολώνες αναστηλωμένες απομεινάρια ενός λαμπρού πολιτισμού που δεν τον νοιάστηκαν οι προγεννητορές τους.

Γονάτισαν και άρχισαν να κλαίνε όλοι μαζί γοερά ,μπροστά στο μοναδικό δέντρο που εξακολουθούσε πεισματικά να ζεί σ εκεινο τόν ερημωμένο τόπο,στό "θαύμα"

marakos