Σαν αντικρίζω το σχολειό

Σαν αντικρίζω το σχολειό

λαμπρό στολίδι στο χωριό

τα χρόνια τα ανέμελα

περνούν από μπροστά μου

Και η φωνή απ την ψυχή

μες την αυλή με προσκαλεί

να ξαναζήσω σαν παιδί

τα χρόνια τα παλιά μου

θέλω να τρέξω, να χαρώ

και κάθε έγνοια που ζω

στο σκάμμα του να θάψω,

να παίξω στη μεγάλη αυλή

και θύμησες που μείναν κεί

να μη τις προσπεράσω

Θε να φωνάξω δυνατά

μ ακροατές μου τα πουλιά

πως πάλι ξαναγύρισα

την πόρτα του ν ανοίξω

και μ όλους τους συμμαθητές

πάνω στον πίνακα του χθες

να γράψω ανεξίτηλα

«δεν θα σε λησμονήσω»

Marakos